Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat koken mij met de paplepel is ingegoten. Als klein meisje dopte ik boontjes bij oma en mocht ik graag in de pannen roeren. Ook bij mijn ouders thuis was ik niet uit de keuken weg te slaan. Zo kwam het in mijn middelbare schooltijd al geregeld voor dat ik op donderdag kookte, stuurde ik tijdens mijn opleiding Facility Management op vrijdagmiddag het restaurant en de keuken aan van mijn opleiding en liep ik stage bij een hotel. In beide gevallen was ik vaker in de keuken dan in het restaurant te vinden om te snoepen van wat de koks hadden gemaakt en te vragen hoe ze het bereidden. Vervolgens ging ik er thuis zelf mee aan de slag.
Vanuit mijn opleiding richtte ik me uiteindelijk op mijn andere passie: huisvestingsmanagement en verandermanagement. Maar de interesse in koken bleef. Als er familie of vrienden over de vloer kwamen, pakte ik uit met etentjes. Uren kon ik verzanden in het zoeken naar heerlijke recepten en daarna gerust de hele dag in de keuken staan.
Ongeveer acht jaar geleden kreeg ik darmklachten die alleen maar toenamen. Ik bleek PDS (prikkelbare darm syndroom) te hebben. Een vervelende aandoening waar steeds meer mensen last van krijgen. Soms was PDS zwaar. Je wordt niet altijd begrepen en restaurants vinden het soms complex. In tegenstelling tot wat je zou verwachten, versterkte dit juist mijn passie voor eten. Ik ben mij nog meer gaan verdiepen in voeding. Hoe kan ik bepaalde gerechten wel eten? Ik experimenteerde met alternatieve ingrediënten zoals glutenvrije meelsoorten, plantaardige melk en andere groentecombinaties. Met succes, want ik ontdekte een wereld aan mogelijkheden. Ik kreeg letterlijk en figuurlijk de smaak te pakken.
Na 13 jaar als leidinggevende te hebben gewerkt in zowel de woningcorporatie als in het onderwijs, wilde ik wat anders. Het kwartje viel ineens door de memorabele woorden van mijn moeder, nadat ik weer eens een uitgebreide lunch had klaargemaakt: ‘Je moet hier wat mee doen.’ Het zaadje was gepland. Na wat brainstormen, heb ik de stoute schoenen aangetrokken: Kooklijn werd geboren!
Mijn werkgever gaf mij vervolgens een jaar de tijd om mijn uren rustig af te bouwen en ondertussen Kooklijn op te zetten. Het mooiste is dat mijn eerste opdracht voor mijn collega’s was. Voor mij is daarmee de cirkel rond. Kooklijn dopt nu haar eigen boontjes.